Για τα φρέσκα κουλούρια στα Ενεργειακά ( ν.σ για ΑΠΕ )

Η κριτική μας στο νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ πρέπει να έχει τους εξής στόχους:

Α) Να αναδεικνύει τη σκοπιμότητα του ν.σ

Β) να ασκεί κριτική απ’ τη πλευρά των πολιτών και των συλλογικοτήτων

Γ) Να ανοίγει προοπτικές αντίστασης στα επιμέρους ( και θεματικά και τοπικά).

Δ) Να προετοιμάζει( όσο είναι εφικτό ) ή να σκιαγραφεί μια συνολική Αντιπρόταση που θα δίνει τη δυνατότητα σύγκλισης των επιμέρους.

Ε) να συνδέει το Ενεργειακό με ευρύτερους προβληματισμούς και άλλες συλλογικότητες.

Στο ερώτημα ποια είναι η θέση μας για τις ΑΠΕ εκτιμώ ότι η απάντηση πρέπει να είναι πιο σύνθετη από ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

Ασφαλώς ο προβληματισμός εντάσσεται σ’ έναν ευρύτερο,δηλ. τη θέση μας , τη θέση των κινημάτων των Πολιτών και της Οικολογίας, για την Οικοτεχνολογία, δεδομένου ότι οι ΑΠΕ είναι οικοτεχνολογία .Γενικά και σύντομα πιστεύω ότι η οικοτεχνολογία είναι χρήσιμη στο βαθμό που ενσωματώνεται απ’ τα κινήματα και τις κοινωνικές διεργασίες και ρήξεις. Αντίθετα – αν αυτό δε συμβαίνει – τα κινήματα ενσωματώνονται στη μεσσιανική τεχνοκρατική αντίληψη και σ’ όλο το πλέγμα των πολιτικοοικονομικών συμφερόντων που την προωθούν.

¨Έτσι λοιπόν δεν αρκεί να δούμε τις ΑΠΕ απλά και μόνο σε σχέση με την κλιματική αλλαγή και τις τοπικές περιβαλλοντικές οχλήσεις γιατί τότε απενοχοποιούνται ενεργειακές δραστηριότητες που έχουν αλλού τύπου συνέπειες, περιβαλλοντικές και κοινωνικές . ( Το παράδειγμα των Υβριδικών αυτοκινήτων είναι χαρακτηριστικό. Ενώ θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα σε μικρές πόλεις , πράσινες, με δημόσιους χώρους κ.λ.π επιτείνουν την αστική υποβάθμιση και κερδίζουν οι εταιρείες. Αυτό λέγεται «πράσινη ανάπτυξη» και στηρίζεται στον ατομικό επιμερισμό των οικολογικών αδιεξόδων που το σύστημα δημιουργεί.).

Πιο συγκεκριμένα για ένα ν.σ για τις ΑΠΕ: θα έπρεπε:

1) να « ανοίγει» διαδικασίες ενεργειακής και κοινωνικής αποσυγκέντρωσης,

2) να είναι το μέσο μιας στρατηγικής μείωσης των ενεργειακών αναγκών,

3) να είναι προϊόν ενός Συνολικού Χωροταξικού Σχεδίου το οποίο θα πηγάζει από συνθέσεις Αναπτυξιακών ,Πολιτιστικών, παραγωγικών σχεδιασμών απ’ την περιφέρεια προς το κέντρο.

Αντ’ αυτού ο σκοπός του συγκεκριμένου σ.ν, όπως ρητά υπογραμμίζεται είναι η διασφάλιση της ταχύτητας των επενδύσεων!!(Αν και στη διαφάνεια 7 της παρουσίασης το 12% μόνο των προβλημάτων των ΑΠΕ σε σχέση με την άδεια παραγωγής οφείλονται σε «ολιγωρία».). Το σ.ν , λοιπόν, δε λύνει τα προβλήματα ολιγωρίας αλλά δημιουργεί ένα διαφορετικό επενδυτικό «περιβάλλον» για τις ΑΠΕ.

Σύμφωνα με το Ειδικό Χωροταξικό για τις ΑΠΕ:

«πρέπει να αποκλείεται η χωροθέτηση αιολικών

εγκαταστάσεων εντός: . δ. Τ ων πυρήνων των εθνικών δρυμών και των κηρυγμέ−

νων μνημείων της φύσης και των αισθητικών δασών που

δεν περιλαμβάνονται στις περιοχές της περιπτώσεως

β΄ του παρόντος άρθρου.

ε. Των οικοτόπων προτεραιότητας περιοχών της Επι−

κράτειας που έχουν ενταχθεί ως τόποι κοινοτικής σημα−

σίας στο δίκτυο ΦΥΣΗ 2000 σύμφωνα με την απόφαση

2006/613/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ L 259 της 21.9.2006, σ. 1).

στ. Των εντός σχεδίων πόλεων και ορίων οικισμών προ

του 1923 ή κάτω των 2.000 κατοίκων περιοχών.

ζ. Των Π.Ο.Τ.Α. του άρθρου 29 του ν. 2545/1997, των

Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Παραγωγικών Δρα−

στηριοτήτων του τριτογενούς τομέα του άρθρου 10 του

ν. 2742/1999, των θεματικών πάρκων και των τουριστικών

λιμένων.

η. Των ατύπως διαμορφωμένων, στο πλαίσιο της εκτός

σχεδίου δόμησης, τουριστικών και οικιστικών περιοχών.

Ως ατύπως διαμορφωμένες τουριστικές και οικιστικές

περιοχές για την εφαρμογή του παρόντος νοούνται

οι περιοχές που περιλαμβάνουν 5 τουλάχιστον δομη−

μένες ιδιοκτησίες με χρήση τουριστική ή κατοικία, οι

οποίες ανά δύο βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη

των 100 μέτρων, και συνολική δυναμικότητα 150 κλίνες

τουλάχιστον. Για τον υπολογισμό της δυναμικότητας

κάθε δομημένη ιδιοκτησία με χρήση κατοικίας θεω−

ρείται ισοδύναμη με 4 κλίνες ανεξαρτήτως εμβαδού.

Οι ανωτέρω περιοχές θα αναγνωρίζονται στο πλαίσιο

της οικείας Π.Π.Ε.Α.

θ. Των ακτών κολύμβησης που περιλαμβάνονται στο

πρόγραμμα παρακολούθησης της ποιότητας των νερών

κολύμβησης που συντονίζεται από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.

ι. Των τμημάτων των λατομικών περιοχών και με−

ταλλευτικών και εξορυκτικών ζωνών που λειτουργούν

επιφανειακά.

ια. Άλλων περιοχών ή ζωνών που υπάγονται σήμερα

σε ειδικό καθεστώς χρήσεων γης, βάσει του οποίου δεν

επιτρέπεται η χωροθέτηση αιολικών εγκαταστάσεων».

Όλα αυτά αναιρούνται με το νομοσχέδιο! Η ίδια φυσικά λογική των ΠΑΠ (περιοχές αιολικής προτεραιότητας) οδηγεί στη συγκέντρωση μονάδων.

-Για τη μείωση των ενεργειακών αναγκών τα πράγματα είναι θολά και ασαφή (όπως έδειξε κι η Δέσποινα).

- προβληματικό και το άρθρο 9 παρ. 3 που αφήνει πολλά παράθυρα. και στην ουσία αναιρεί την έννοια της χωροθέτησης αφού στην πράξη νομιμοποιεί, εκ των υστέρων, τις πρότερες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.

-Η λογική της διείσδυσης των ΑΠΕ σε εκτάσεις υψηλής γεωργικής παραγωγικότητας είναι αξιοθρήνητη και δείχνει το πώς αντιλαμβάνονται οι τεχνοκράτες της εξουσίας και της οικολογίας (τρομάρα τους..) την πολυδύναμη και πράσινη Ανάπτυξη. Παρ’ όλα αυτά το συγκεκριμένο σημείο δίνει τη δυνατότητα συγκλίσεων με εναλλακτικές Αγροτικές συλλογικότητες , ομάδες παραγωγών κ.λ.π.

_ το άρθρο 12 παρ.2 !!: Τα υδροηλεκτρικά από 15 πάνε στα 100 MW το όριο για να εμπίπτουν στο νόμο, άρα να θεωρούνται ΑΠΕ. Δε ξέρω μήπως με τις τελευταίες αιτήσεις ( που η ΡΑΕ αναρτά στις ΑΠΕ) για τα υδροηλεκτρικά στην Αιτωλ/νία ισχύος 72 , 180,220 και 365 MW εντάξουν και την εκτροπή του Αχελώου στις ΑΠΕ !!

Άρθρο 8 παρ. 7 ιιι) : 7. Μετά τη χορήγηση της Προσφοράς Σύνδεσης και την έκδοση της αντίστοιχης Ε.Π.Ο., ο ενδιαφερόμενος έχει δικαίωμα:

ιιι) να υποβάλει αίτηση για την έκδοση των αδειών, πρωτοκόλλων ή λοιπών εγκρίσεων που απαιτούνται από τη δασική και πολεοδομική νομοθεσία, οι οποίες εκδίδονται χωρίς να απαιτείται η προηγούμενη χορήγηση της άδειας εγκατάστασης.

Αν το συνδυάσεις με « γ. Σε περίπτωση που έχει εκδοθεί η κατ’ αρ. 14 του ν.998/1979 πράξη χαρακτηρισμού από τον αρμόδιο Δασάρχη στο πλαίσιο της εξέτασης ενός έργου Α.Π.Ε., συμπεριλαμβανομένων των έργων σύνδεσής του, μετά την κατά νόμο δημοσιοποίησή της, αυτή έχει το τεκμήριο της νομιμότητας και δεσμεύει τις αρμόδιες υπηρεσίες της Διοίκησης, οι οποίες οφείλουν, εφόσον πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις του νόμου, να προωθήσουν το φάκελο της έγκρισης επέμβασης σε εκτάσεις που διαχειρίζονται από τη δασική υπηρεσία, να χορηγήσουν την έγκριση επέμβασης, να εγκρίνουν τους οικείους περιβαλλοντικούς όρους, να εκδώσουν την άδεια εγκατάστασης καθώς επίσης και πρωτόκολλο εγκατάστασης στην έκταση, ασχέτως εάν έχει υποβληθεί ή όχι εμπρόθεσμα ένσταση κατά της πράξης χαρακτηρισμού,», Κι αυτό το συνδυάσεις με «: 9. Η άδεια εγκατάστασης ισχύει για δύο (2) έτη και μπορεί να παρατείνεται, κατά ανώτατο όριο, για ίσο χρόνο, μετά από αίτηση του κατόχου της, εφόσον:

α) κατά τη λήξη της διετίας έχει εκτελεσθεί έργο, οι δαπάνες του οποίου καλύπτουν το 50% της επένδυσης». (που σημαίνει αναιρείται η άδεια εγκατάστασης στην αντίθετη περίπτωση).

Συνδυάζοντας τα όλα αυτά έχεις τη συνταγή για καταπάτηση Δασικής ¨έκτασης με κτίσιμο αυθαιρέτου.

Συνολικά εκτιμώντας το νομοσχέδιο: πρόκειται για νόμο «ταχείας κερδοσκοπικής επέλασης» που δεν εκπληρώνει κανένα από τους τρεις όρους που θα έπρεπε , όπως προανέφερα , να εκπληρώνει ένα νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ. Ο ξεδιάντροπος εκμαυλισμός των τοπικών συνειδήσεων που επιδιώκει μέσω των ανταποδοτικών τελών είναι το ηθικά μελανότερο σημείο του.

Πρόταση μία και μοναδική: Ένταξη όλων των ΑΠΕ υποχρεωτικά στα Περιφερειακά Χωροταξικά πράγμα που πρέπει να συνδυαστεί με απόσυρση και του Γενικού Χωροταξικού και του Ειδικού Χωροταξικού για τις ΑΠΕ και δόμηση των νέων Χωροταξικών στη βάση της σύνθεσης Τοπικών Περιφερειακών Χωροταξικών (από το επίπεδο των ΟΤΑ) , τα οποία θα εντάσσουν την ενεργειακή αυτονόμηση σε μια συνολική Τοπική Αναπτυξιακή Στρατηγική.

Αλλά εδώ εμπλέκονται θέματα Καποδίστρια 2, αντιπροτάσεων κ.λ.π.