ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ ΣΤΟ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙ - ΑΣΤΑΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Το 1984 με κοινή απόφαση των τότε Υπουργών Βιομηχανίας , Οικονομικών και X. Ο.Π (173/11-4-1984), ιδρύεται στην Ελλάδα η πρώτη Ναυτιλιακή Βιομηχανική Περιοχή. ( Χάριν συντομίας στο εξής θα ονομαζόταν ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ)
Για τον παραπάνω λόγο απαλλοτριώθηκαν 1.500στρέμματα τα οποία έμελλε να οριοθετήσουν χωροταξικά την μετέπειτα ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ. (σήμερα η συνολική έκταση της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ είναι 1910 στρ ).
Φορέας υλοποίησης του έργου ήταν η Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Ανάπτυξης.
Η χρηματοδότηση του έργου θα προήρχετο κύρια από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.
Σκοπός του εν λόγω έργου ήταν η δημιουργία λιμενικών εγκαταστάσεων υποδοχής πλοίων προς διάλυση και στον χερσαίο τμήμα αναλόγως των επενδυτικών ενδιαφερόντων η εγκατάσταση επιχειρήσεων συναφών προς την διάλυση πλοίων όπως: μίνι χυτήρια, υψικάμινοι κ.τ.λ
Ήταν λοιπόν μια πολιτική απόφαση της τότε κυβέρνησης και της Ε.Τ.Β.Α που όπως απεδείχθη εκ των υστέρων περισσότερο τους ενδιέφερε η απορρόφηση Ευρωπαϊκών κονδυλίων και λιγότερο η επιτυχία του όλου επιχειρησιακού πλάνου. Το παραπάνω σοβαρό γεγονός πιστοποιούν τα παρακάτω γεγονότα: Η επένδυση αυτή κατ΄ αρχήν παρουσιάστηκε ότι θα εγκατασταθεί στην Κεραμωτή. Η σφοδρή αντίδραση όμως των κατοίκων της περιοχής ανάγκασε την Ε.Τ.Β.Α να αλλάξει άποψη και έστρεψε το ενδιαφέρον της στην Πύλο. Μάταια όμως αφού και εκεί λόγω της αντίδρασης των κατοίκων ακύρωσε στην πράξη την εν λόγω επένδυση . Έτσι λοιπόν η Ε.Τ.Β.Α ως άλλος «περιοδεύων θίασος» κατέληξε στην Αιτωλοακαρνανία. Αρχικά στην Πωγωνιά- Παλαίρου άμεσα όμως μετά από αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής κατέληξε στο Πλατυγιάλι Αστακού. Το Πλατυγιάλι είναι ένας καλά φυλασσόμενος από κακούς καιρούς όρμος, ερμητικά φραγμένος από τις Εχινάδες Νήσους. Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ναύσταθμος του Αγγλικού στόλου , ενώ την δεκαετία του 1980 χρησίμευσε ως όρμος παροπλισμένων πλοίων.
Έτσι λοιπόν με ανύπαρκτες χωροταξικές μελέτες και με ανύπαρκτα στην ουσία επενδυτικά ενδιαφέροντα, πλην ενός και μόνο της εταιρίας «ΔΙΑΛΥΤΗΡΙΑ ΑΣΤΑΚΟΥ» (ΠΕΤΡΑΚΑΚΟΣ), άρχισε να κατασκευάζεται ένα λιμάνι - διαλυτήριο πλοίων σε μια ευαίσθητη θαλάσσια περιοχή αφού σε απόσταση αναπνοής είναι οι εκβολές του Αχελώου ποταμού με τα φυσικά ιχθυοτροφεία της Κατοχής και του Νιοχωρίου , το θαλάσσιο ιχθυογεννητικό πάρκο των βορίων Εχινάδων (συνθήκη RAMSAIR) και ο κλειστός κόλπος του Αστακού. Και ενώ δεν είχε προλάβει να ξεκινήσει το έργο της η εργολαβική σκαπάνη, γρήγορα έδωσε την θέση της στην αρχαιολογική σκαπάνη του Υπουργείου Πολιτισμού αφού με την εκτέλεση των έργων υποδομής ήλθαν στο φως τα ερείπια μιας πρωτοελλαδικής υποθαλάσσιας πόλης που χρονικά την τοποθετούσαν στην 3Η χιλιετία π.χ.
Το έργο όμως δεν σταματά αφού με απόφαση της τότε Υπουργού πολιτισμού τα αρχαιολογικά ευρήματα με την μέθοδο της κατάχωσης σφραγίστηκαν και η κατασκευή της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ προχώρησε.
Ο 1987 η Ε.Τ.Β.Α ως υπεύθυνη αρχή της υλοποίησης του έργου, αφού είχε ήδη απορροφήσει 6,5 δις δραχμές, διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει το επενδυτικό εκείνο ενδιαφέρον που θα εξασφάλιζε την παραπέρα λειτουργία της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ, στην κυριολεξία εγκατέλειψε το έργο ψάχνοντας στη ντόπια και διεθνή αγορά να το «πουλήσει»
Από εδώ και μέχρι το 1996 συμβαίνουν απίστευτες «επενδυτικές ιστορίες» .
1η Ιστορία
Το 1988 η Ε.Τ.Β.Α στην προσπάθειά της να καλύψει «τη χασούρα» ανοίγει επίσημο διάλογο με στόχο την πώληση της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ στην Ελβετικών συμφερόντων εταιρία φάντασμα C.B.I ή οποία ήθελε να κατασκευάσει μονάδα καύσης χημικών και τοξικών αποβλήτων τα οποία θα προήρχοντο από της Ευρωπαϊκές αναπτυσσόμενες χώρες. Το εγχείρημα αυτό ακυρώνεται αφού σύσσωμος ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας αντιδρά.
2η Ιστορία
Το 1992 η Ε.Τ.Β.Α Α.Ε επιχειρεί πάλι να πουλήσει το λιμάνι του Αστακού στην Εβραϊκών συμφερόντων εταιρία με την επωνυμία L.I.P.S.A, η οποία θέλει να κατασκευάσει μονάδα παραγωγής αμόλυβδης βενζίνης υψηλών οκτανίων και παράλληλα την αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων σε δεξαμενές βουτανίου και προπανίου. «Τα μαζεύει» όμως και φεύγει ως ανεπιθύμητη από τους κατοίκους της περιοχής και του Νομού.
Η αναξιοπιστία της και αφερεγγυότητα της Ε.Τ.Β.Α , εξόργισαν τους κατοίκους της περιοχής και του Νομού οι οποίοι ζητούσαν με συγκεκριμένα πλέον αιτήματα την μετατροπή και λειτουργία της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ σε σύγχρονο εμπορικό λιμάνι, αφού από το 1990 με το Π.Δ330 (Νόμος Πεπονή) είχε μια πρόσθετο πλεονέκτημα αυτό της μετατροπής του σε ελεύθερη ζώνη εμπορίου και βιομηχανίας.
Έτσι το 1996 ο τότε Αιτωλοακαρνάνας υφυπουργός κ. Χ. Ροκόφυλλος «δημιουργεί» το θεσμικό πλαίσιο για την κατασκευή πρόσθετων λιμενικών έργων. Σκοπός μέσα από ένα συγκεκριμένο επιχειρησιακό πλάνο η χρηματοδότηση του οποίου έφτανε σε τιμές 1997 44 δις δραχμές , η ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ να λειτουργήσει και σαν διαμετακομιστικό λιμάνι . Το επιχειρησιακό πλάνο που κατατίθεται στην Ε.Ο.Κ τυχαίνει χρηματοδότησης με ύψος επιδότησης 60%. Προς τούτο το Υπουργείο Ανάπτυξης δια της Υπουργού κ. Βάσως Παπανδρέου προκηρύσσει διεθνή διαγωνισμό. Το ενδιαφέρον ήταν φτωχό, αφού προέκυψε ένα και μόνο επενδυτικό ενδιαφέρον αυτό της κοινοπραξίας κατασκευαστικών εταιριών ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ η οποία από το 1998 και μετά έμελλε να είναι και η ιδιοκτήτρια της κατ΄ ευφημισμό πλέον ΝΑ.ΒΙ.Π.Ε.
Στο χρονικό αυτό σημείο την εταιρία ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ που είναι ιδιοκτήτρια της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ αποτελούν δύο επί μέρους εταιρίες: 1. Η ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ Α.Ε το μετοχικό κεφάλαιο της οποίας κατά 100% κατέχει η ΑΕΓΕΚ Α.Ε 2.Η ΑΚΑΠΟΡΤ Α.Ε το μετοχικό κεφάλαιο της οποίας κατά 50% κατέχει η ΑΕΓΕΚ Α.Ε και το υπόλοιπο 50% η Σ.Υ.ΜΕ.Τ Α.Ε της οποίας πρόεδρος ήταν ο κ. Κούτσης.
Η σύμβασης μεταξύ του υπουργείου και της κατασκευαστικής στην ουσία εταιρίας ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ ήταν δεσμευτική, η εν λόγω εταιρία θα εισέπραττε μεν τις υψηλές για την εποχή επιδοτήσεις, ώστε να εκτελέσει τα έργα υποδομής, στη συνέχεια όμως ήταν υποχρεωμένη να προσελκύσει τόσο στο λιμάνι όσο και στο χερσαίο ιδιόκτητο τμήμα της στη ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ επενδυτές οι δραστηριότητες των οποίων έμελλε να προσδιοριστούν με την Κοινή Υπουργική Απόφαση(Κ.Υ.Α 2545/97) . Για τον λόγο αυτό και λόγω της έλλειψης εμπειρίας σε θέματα διαχείρισης λιμένων, η εν λόγω κοινοπραξία σύστησε ως ξεχωριστό φορέα διαχείρισης του λιμανιού την εταιρία ΑΚΑΠΟΡΤ Α.Ε που προαναφέραμε.
Τα έργα υποδομής ολοκληρώθηκαν το 2006. Έτσι υλοποιήθηκε το πρώτο σκέλος του πλάνου δηλαδή η δημιουργία των υποδομών. Έμελλε λοιπόν να υλοποιηθεί και το ζητούμενο, δηλαδή η είσοδος στο λιμάνι επενδυτών που θα έφερνε και την πολυπόθητη ανάπτυξη. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε ποτέ. Αφού λοιπόν οι κατασκευαστές απορρόφησαν τα χρηματικά κονδύλια για την κατασκευή του έργου αντί να ψάχνουν για επενδυτές, από ότι απεδείχθη, έψαχναν για ένα δυνατό οικονομικά επενδυτή ώστε να εισπράξουν την υπεραξία του έργου και να φύγουν αδιαφορώντας για τις δεσμεύσεις τους με βάση την προγραμματική σύμβαση που είχαν υπογράψει.
Έτσι το 2007 προχώρησαν σε συμφωνία με την ενεργειακή εταιρία ιταλικών συμφερόντων EDISON προκειμένου η εν λόγω εταιρία να κατασκευάσει μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στο Πλατυγιάλι έχοντας σαν πρώτη ύλη προς τούτο τον ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΑ με ετήσια παραγωγή τα 750ΜW . Το παράξενο βέβαια είναι ότι οι ιδιοκτήτες της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ ενώ γνώριζαν ότι με βάση την Κ.Υ.Α 2545/97 η EDISON δεν μπορούσε νε εγκατασταθεί στο Πλατυγιάλι, ζητούσαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες με συγκεκριμένα αιτήματα την αλλαγής της. Τελικά, η εν λόγω επένδυση ακυρώθηκε αφού για άλλη μια φορά οι κάτοικοι της περιοχής και οι φορείς ολόκληρου του Νομού αντέδρασαν, όπως αντέδρασε κι όλη η Ελλάδα στο ενδεχόμενο συμμετοχής του λιθάνθρακα στο ενεργειακό μείγμα της χώρας. Αξιοσημείωτες ήταν και οι δηλώσεις των αρχηγών κομμάτων του Ελληνικού κοινοβουλίου, που πήραν θέση γι΄ αυτή την επένδυση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός στην προεκλογική του ομιλία στο Αγρίνιο κατά τις εκλογές του 2007, διεμήνυσε στην τότε κυβέρνηση ότι αν αλλάξει το σκοπό της λειτουργίας του λιμανιού, τροποποιώντας στην ουσία την Κ.Υ.Α 2545/97 , ο ίδιος σαν κυβέρνηση θα το ακύρωνε και θα επανέφερε το καθεστώς της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ.
Αποφασιστικό βήμα γίνεται με το Ειδικό Χωροταξικό για τη Βιομηχανία (επί Σουφλιά), με το οποίο επιτρέπεται στις ΒΙ.ΠΕ -εκτός απ΄τις εγκαταστάσεις της 2545/97 – η εγκατάσταση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής.
Τέλος, στην πρόσφατη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ)- τροποποίηση των όρων λειτουργίας της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ , ρητά αναφέρεται η αλλαγή προσανατολισμού της στην κατεύθυνση του Ενεργειακού Κέντρου.
Η υπόθεση του λιμανιού της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ ΑΣΤΑΚΟΥ από το 1984 όπου η Ε.Τ.Β.Α καλείται να κατασκευάσει την πρώτη στην Ελλάδα Ναυτιλιακή Βιομηχανική Περιοχή, από όπου και να την πιάσει κανείς «βρωμάει».
Αρχικά δαπανήθηκαν κάποια 14 δισεκατομμύρια δραχμές σε τιμές 1996, για ένα σκοπό που όσο και να προσπάθησε η Ε.Τ.Β.Α να τον παρουσιάσει σαν όραμα πολύ γρήγορα αποδείχθηκε «φούσκα»
Το 1996 πάρθηκε μια πολιτική απόφαση που θα ικανοποιούσε το αίτημα των φορέων και των κατοίκων του Νομού, περί δημιουργίας ενός σύγχρονου διαμετακομιστικού λιμανιού, «πύλης της Ελλάδας προς την Δύση», τελικά όμως δεν μπόρεσε να φέρει τα προσδοκώμενα οικονομικά αποτελέσματα. Από τη μια η έλλειψη σωστού προγραμματισμού και μελετών περί βιωσιμότητας του όλου επιχειρησιακού πλάνου και από την άλλη ο τυχοδιωκτισμός των ιδιοκτητών της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ , οδηγούν τα πράγματα σε ένα λιμάνι που δεν έχει καμία σχέση με τον αρχικό σκοπό για τον οποίο χρηματοδοτήθηκε.
Όπως φαίνεται ο Αστακός βρίσκεται στο στόχαστρο «επενδυτικών» πρωτοβουλιών, εθνικής εμβέλειας, που εμφανίζονται με «ταχυδακτυλουργικό» τρόπο ως «πράσινη» ανάπτυξη, που δήθεν θα αλλάξει το χάρτη της χώρας και τη μοίρα του τόπου. Με την ίδια αισιοδοξία, με τις ίδιες υποσχέσεις και με παρόμοιο επενδυτικό μανδύα εμφανίστηκαν στο παρελθόν, στο Πλατυγιάλι τα διαλυτήρια πλοίων, οι πράσινες βενζίνες, τα τοξικά απόβλητα, ο λιθάνθρακας κ.τ.λ. Και κατά μία διαβολική σύμπτωση (;) οι μηχανισμοί των διαχειριστών – διαμεσολαβητών (της εξουσίας) πλάσαραν τα αποτρόπαια «προϊόντα», χρησιμοποιώντας παρόμοιο λεξιλόγιο: «ανάπτυξη», «θέσεις εργασίας» , «εθνικό όφελος», «εθνικής διάστασης επενδύσεις» κ.ο.κ. Στην πράξη, βέβαια, αποδεικνυόταν πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και πως το να ποντάρεις στα υπαρκτά προβλήματα ανεργίας και εγκατάλειψης ενός τόπου για να παρουσιάσεις «το κρέας σαν ψάρι», δεν είναι το εξυπνότερο. Αυτή τη φορά οι «μετρ» της επικοινωνίας, με αστραπιαίες μεθοδεύσεις προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα, παράλληλα με την απόλυτη αποπληροφόρηση της τοπικής και της Ελληνικής κοινωνίας.
Η υλοποίηση μιας τέτοιας επένδυσης σε ένα λιμάνι που διαθέτει ελεύθερη ζώνη εμπορίου και ελεύθερη ζώνη βιομηχανίας, χωρίς την επιβολή φόρων και χωρίς την επιβολή προστιθέμενης αξίας στα διακινούμενα προϊόντα της, όπως είναι τα πετρελαϊκά παράγωγα, μόνο κέρδη δεν θα επιφέρει στους κατοίκους της περιοχής και την Εθνική μας οικονομία. Η ηλεκτρική ενέργεια ως παραγόμενο τελικό προϊόν θα ρυπαίνει τοπικά και θα επιβαρύνει με νέα χρηματικά πρόστιμα την προβληματική κατά τα άλλα Ελληνική οικονομία αφού θα ανεβάσει τους ρύπους και σε πανελλαδικό επίπεδο . Η πώληση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας «ως καθαρή» σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, μόνο το κέφι κάποιων ξένων οικονομικών συμφερόντων ικανοποιεί βάζοντας «καθαρά κέρδη» στη τσέπη τους. Οι λιγοστές θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν από την εγκατάσταση της εν λόγω εταιρίας στο λιμάνι του Αστακού, δεν πρόκειται να αντισταθμισθούν με τις απώλειες των θέσεων εργασίας που θα επιφέρει η λειτουργία της εν λόγω μονάδας σε άλλους υφιστάμενους οικονομικούς τομείς οι οποίοι θα υποστούν σοβαρή συρρίκνωση . Έτσι θα σφίγγει περισσότερο τη θήλεια της απόγνωσης στο λαιμό του εργαζόμενου της περιοχής.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙΟΥ ΩΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ – ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ, ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΥΣΗ
Η ανωτέρω προτεινόμενη επένδυση ακυρώνει τον ίδιο το χαρακτήρα του λιμανιού και τα έως τώρα γενόμενα, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ως εμπορικό και διαμετακομιστικό λιμάνι, ως ελεύθερη ζώνη. Ακυρώνει την προοπτική να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο εμπορικό λιμάνι και διαμετακομιστικό κέντρο διεθνούς εμβέλειας που θα προσελκύσει την ανάλογη εμπορευματική κίνηση, με τις ανάλογες βέβαια θέσεις εργασίας.
Η ΝΑΒΙΠΕ ως ελεύθερη βιομηχανική και επιχειρηματική ζώνη, βρίσκεται σε άρτια γεωγραφική θέση από πλευράς στρατηγικής και οικονομικής σημασίας και η θέση αυτή κοντά σε διεθνείς και θαλάσσιες οδούς την καθιστά πύλη για την κυκλοφορία ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές χώρες και την Ανατολή. Την καθιστά συνδετικό κρίκο στην Αδριατική, τα Βαλκάνια και τις περιοχές της Μαύρης θάλασσας. Το Πλατυγιάλι πρέπει να γίνει η νέα είσοδος της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, να μετατραπεί σε μοναδικό και άμεσο θαλάσσιο κόμβο μεταξύ της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου.
Για πολλούς από εμάς αλλά και για την ίδια την πολιτεία ήταν η πύλη που θα άνοιγε διάπλατα τους ορίζοντες της ανάπτυξης σε αυτόν εδώ τον τόπο και αποτελούσε τη ναυαρχίδα της ανάπτυξης και τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα για το νομό και την χώρα μας, μιας και τέτοιες υποδομές δεν τις συναντάμε και δεν γίνονται και εύκολα , έτσι τουλάχιστον μας έλεγαν οι διαχειριστές της εξουσίας .
Θα αναφέρω σε αυτό το σημείο μερικές από τις δραστηριότητες που σχεδιάζονταν και μπορούσαν να αναπτυχθούν στο Πλατυγιάλι αν πραγματικά το ήθελαν :
· Η διαμετακόμιση φορτίων και αυτοκινήτων
· Η μεταφόρτωση υγρών φορτίων και φορτίων χύδην
· Η αποθήκευση φορτίων
· Οι λειτουργίες πορθμείων
Η παράκαμψη, παράδοση και διαχείριση φορτίων, οι υπηρεσίες συντήρησης και επισκευής του εξοπλισμού του λιμένα, οι δεκάδες τεχνικές υπηρεσίες (π.χ. επιθεώρηση αυτοκινήτων, επεξεργασία και συσκευασία ξύλου, εργασίες ψύξης, επισκευή και συναρμολόγηση), οι υπηρεσίες εξυπηρέτησης των συναλλασσομένων με την περιοχή της ΝΑΒΙΠΕ ( εστιατόρια, τράπεζες, σταθμούς υγρών καυσίμων , μίνι μαρκετ κ.λ.π. ). Όλα τα παραπάνω αποτελούν κλειδιά για την επίλυση μακροχρόνιων προβλημάτων του νομού Αιτ/νιας ο οποίος θα μπορούσε να είχε καταστεί πραγματικά αναπτυξιακό κέντρο, να είχε δώσει πολλές δυνατότητες επιχειρηματικών προτάσεων και εκατοντάδες θέσεις υγιούς εργασίας.
Παράλληλα με τις υποδομές που διαθέτει το λιμάνι θα δημιουργούνταν μεγάλες ευκαιρίες ανάπτυξης για την αστική και αγροτική οικονομία της ευρύτερης περιοχής. Η λειτουργία του λιμανιού δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την οικονομική ενίσχυση της τοπικής κοινωνίας με πολλές και ανθρώπινες εργασίες, δίνει προοπτική για ανάπτυξη μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων από την ιδία τοπική κοινωνία.
Συγχρόνως με τα παραπάνω αναπτυξιακά κέντρα που ανέφερα η λειτουργία του λιμανιού δεν ακυρώνει ούτε εξαφανίζει τις σημερινές οικονομικές δραστηριότητες της περιοχής όσο προβληματικές και να είναι. Κάποιες από αυτές σίγουρα το λιμάνι δεν θα τις κάνει χειρότερες, απεναντίας υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι η δυναμική του λιμανιού θα τις εκτοξεύσει προς την ανάπτυξη. Ο τουρισμός, το περιβάλλον, η υγεία των κατοίκων, η γεωργική οικονομία, η κτηνοτροφία, η αλιεία , η βιολογική καλλιέργεια, το εμπόριο δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να υποστούν καμία ζημιά με την λειτουργία του λιμανιού. Οι σημερινές θέσεις εργασίας , είτε ως μισθωτοί, είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες – αγρότες, έμποροι θα παραμείνουν και θα δημιουργηθούν άπειρες άλλες από τις επενδύσεις που ανέφερα πιο πάνω στο λιμάνι όταν αυτό ανοίξει τις πύλες του.
Σε μια τέτοια εξέλιξη που για εμάς είναι μονόδρομος ο μόνος κερδισμένος θα είναι η τοπική κοινωνία, ο νομός και η χώρα γενικότερα. Φανταστείτε το για λίγα δευτερόλεπτα, φέρτε αυτά που ανέφερα ως εικόνα μπροστά σας θα δείτε το Όνειρο, τα όνειρα σας , τα όνειρα μας να γίνονται πραγματικότητα.
Αρκεί να το δούμε με νοοτροπίες και πρακτικές μέλλοντος και όχι παρελθόντος.
Αγαπητοί συνδημότες,
Είναι ολοφάνερο ότι μας στέρησαν το καλύτερο μέλλον και φτώχυναν ακόμη περισσότερο την περιοχή μας, όλοι εκείνοι, που μας υποσχέθηκαν ένα καλύτερο μέλλον και την ανάπτυξη αυτού του τόπου μέσω του λιμανιού. Πληρώσαμε γ αυτό πολλά χρήματα, και εξαγόρασαν είτε την ψήφο μας, είτε την συνείδησης μας. Έπαιξαν πολλά κομματικά και πολιτικά παιχνίδια, στην πλάτη μας εκμεταλλεύτηκαν, την ανάγκη του κόσμου για δουλειά και την αγωνία μας για το απειλούμενο μέλλον.
Και εμείς απλά είτε σιωπήσαμε , είτε τους πιστέψαμε , είτε νιώσαμε αδύναμοι από τον ωχ-αδελφισμό που κυριαρχεί γύρω μας. Δεν αντιδράσαμε δυναμικά, και τις περισσότερες φορές βάζαμε το προσωπικό πάνω από το κοινό συμφέρον.
Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Είχαμε και έχουμε απέναντι μας ένα κράτος που δεν σέβεται τον εαυτό του, τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει που δεν σέβεται τα χρήματα που δαπανά και είναι χρήματα από τον μόχθο του ελληνικού λαού. Έχουμε ένα κράτος που δεν ξέρει τι θέλει, πως και γιατί το θέλει. Που δεν προχωρά στην φιλική και ισορροπημένη ανάπτυξη του λιμανιού, όπως έχει συνομολογηθεί από τους τοπικούς φορείς, την τοπική κοινωνία και τις κυβερνήσεις διαχρονικά.
Όταν το κράτος είναι απελπισμένο, αμήχανο άβουλο και αδύναμο είναι λογικό ότι οι αετονύχηδες τα golden boys και τα λαμόγια θα τρέξουν να το κατασπαράξουν.
Η επένδυση που προτείνεται να εγκατασταθεί στο Πλατυγιαλι προέρχεται ακριβώς μέσα από τέτοιες συγκυρίες. Εξωθεσμικοί και θεσμικοί παράγοντες του στενού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού συνέλαβαν την ιδέα της βρώμικης ανάπτυξης και εκμεταλλεύοντας την σημερινή άσχημη συγκυρία για την χώρα, προσπαθούν να μετατρέψουν το Πλατυγιαλι σε ενεργειακό κολαστήριο. Το σχεδιάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και συγχρόνως επιβάλλουν την σιωπή σε όλους τους κομματικά ελεγχόμενους πολίτες και φορείς καθώς επίσης και στα ΜΜΕ για να περάσουν πιο εύκολα τα σχέδια τους και με λιγότερες αντιδράσεις από την κοινωνία. Επιβάλλουν αυστηρά την κομματική πειθαρχία στον κομματικό στρατό τους με στόχο την παραπληροφόρηση και τον αποπροσανατολισμό των πολιτών. Η σιωπή της διαμαρτυρίας όπως ξέρετε πολύ καλά αγαπητοί Ξηρομερίτες είναι μια αμαρτία που μας κάνει δειλούς και εμείς δεν είμαστε τέτοιοι.
Αρχικά, ξεκινήσαμε τον αγώνα ενημέρωσης των πολιτών για τα πραγματικά σχέδια της επένδυσης (LPG ΚΑΙ ΟΧΙ LNG), που τάζουν στους πολίτες χιλιάδες ψεύτικες θέσεις εργασίας και για τον κίνδυνο της ερημοποιησης της περιοχής στο ενδεχόμενο εγκατάστασης της επένδυσης του ΚΑΤΑΡ στο Πλατυγιαλι. Συνεχίζουμε σήμερα έχοντας περισσότερους από εσάς μαζί μας για να υπερασπιστούμε το λιμάνι, το περιβάλλον, την ζωή αλλά πολύ περισσότερο να σώσουμε όσες ανθρώπινες άξιες απόμειναν σε αυτό που λέμε δημοκρατικό κράτος δικαίου και άξιων.
Υπερασπιζόμαστε το δημιούργημα μας, το λιμάνι μας, το μέλλον μας, τους κόπους μας και τον ιδρώτα μας. Υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπεια μας. Το ήθος, την τιμιότητα, την ανάγκη για δημιουργική εργασία. Υπερασπιζόμαστε την υγιή ανάπτυξη σε όφελος του κοινωνικού συνόλου και όχι του ατομικού. Δεν βλέπουμε την ανάπτυξη και το χρήμα ως θεό. Η υγεία και το περιβάλλον είναι σημαντικότερα από την οποιαδήποτε ανάπτυξη που καταστρέφει τα πολυτιμότερα αγαθά της ζωής.
Για τους ανωτέρω λόγους λέμε :
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΙΜΑΝΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙ ΑΣΤΑΚΟΥ ΔΗΜΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ.
Το 1984 με κοινή απόφαση των τότε Υπουργών Βιομηχανίας , Οικονομικών και X. Ο.Π (173/11-4-1984), ιδρύεται στην Ελλάδα η πρώτη Ναυτιλιακή Βιομηχανική Περιοχή. ( Χάριν συντομίας στο εξής θα ονομαζόταν ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ)
Για τον παραπάνω λόγο απαλλοτριώθηκαν 1.500στρέμματα τα οποία έμελλε να οριοθετήσουν χωροταξικά την μετέπειτα ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ. (σήμερα η συνολική έκταση της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ είναι 1910 στρ ).
Φορέας υλοποίησης του έργου ήταν η Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Ανάπτυξης.
Η χρηματοδότηση του έργου θα προήρχετο κύρια από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.
Σκοπός του εν λόγω έργου ήταν η δημιουργία λιμενικών εγκαταστάσεων υποδοχής πλοίων προς διάλυση και στον χερσαίο τμήμα αναλόγως των επενδυτικών ενδιαφερόντων η εγκατάσταση επιχειρήσεων συναφών προς την διάλυση πλοίων όπως: μίνι χυτήρια, υψικάμινοι κ.τ.λ Ήταν λοιπόν μια πολιτική απόφαση της τότε κυβέρνησης και της Ε.Τ.Β.Α που όπως απεδείχθη εκ των υστέρων περισσότερο τους ενδιέφερε η απορρόφηση Ευρωπαϊκών κονδυλίων και λιγότερο η επιτυχία του όλου επιχειρησιακού πλάνου. Το παραπάνω σοβαρό γεγονός πιστοποιούν τα παρακάτω γεγονότα: Η επένδυση αυτή κατ΄ αρχήν παρουσιάστηκε ότι θα εγκατασταθεί στην Κεραμωτή. Η σφοδρή αντίδραση όμως των κατοίκων της περιοχής ανάγκασε την Ε.Τ.Β.Α να αλλάξει άποψη και έστρεψε το ενδιαφέρον της στην Πύλο. Μάταια όμως αφού και εκεί λόγω της αντίδρασης των κατοίκων ακύρωσε στην πράξη την εν λόγω επένδυση . Έτσι λοιπόν η Ε.Τ.Β.Α ως άλλος «περιοδεύων θίασος» κατέληξε στην Αιτωλοακαρνανία. Αρχικά στην Πωγωνιά- Παλαίρου άμεσα όμως μετά από αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής κατέληξε στο Πλατυγιάλι Αστακού. Το Πλατυγιάλι είναι ένας καλά φυλασσόμενος από κακούς καιρούς όρμος, ερμητικά φραγμένος από τις Εχινάδες Νήσους. Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ναύσταθμος του Αγγλικού στόλου , ενώ την δεκαετία του 1980 χρησίμευσε ως όρμος παροπλισμένων πλοίων.
Έτσι λοιπόν με ανύπαρκτες χωροταξικές μελέτες και με ανύπαρκτα στην ουσία επενδυτικά ενδιαφέροντα, πλην ενός και μόνο της εταιρίας «ΔΙΑΛΥΤΗΡΙΑ ΑΣΤΑΚΟΥ» (ΠΕΤΡΑΚΑΚΟΣ), άρχισε να κατασκευάζεται ένα λιμάνι - διαλυτήριο πλοίων σε μια ευαίσθητη θαλάσσια περιοχή αφού σε απόσταση αναπνοής είναι οι εκβολές του Αχελώου ποταμού με τα φυσικά ιχθυοτροφεία της Κατοχής και του Νιοχωρίου , το θαλάσσιο ιχθυογεννητικό πάρκο των βορίων Εχινάδων (συνθήκη RAMSAIR) και ο κλειστός κόλπος του Αστακού. Και ενώ δεν είχε προλάβει να ξεκινήσει το έργο της η εργολαβική σκαπάνη, γρήγορα έδωσε την θέση της στην αρχαιολογική σκαπάνη του Υπουργείου Πολιτισμού αφού με την εκτέλεση των έργων υποδομής ήλθαν στο φως τα ερείπια μιας πρωτοελλαδικής υποθαλάσσιας πόλης που χρονικά την τοποθετούσαν στην 3Η χιλιετία π.χ.
Το έργο όμως δεν σταματά αφού με απόφαση της τότε Υπουργού πολιτισμού τα αρχαιολογικά ευρήματα με την μέθοδο της κατάχωσης σφραγίστηκαν και η κατασκευή της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ προχώρησε.
Ο 1987 η Ε.Τ.Β.Α ως υπεύθυνη αρχή της υλοποίησης του έργου, αφού είχε ήδη απορροφήσει 6,5 δις δραχμές, διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει το επενδυτικό εκείνο ενδιαφέρον που θα εξασφάλιζε την παραπέρα λειτουργία της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ, στην κυριολεξία εγκατέλειψε το έργο ψάχνοντας στη ντόπια και διεθνή αγορά να το «πουλήσει»
Από εδώ και μέχρι το 1996 συμβαίνουν απίστευτες «επενδυτικές ιστορίες» .
1η Ιστορία
Το 1988 η Ε.Τ.Β.Α στην προσπάθειά της να καλύψει «τη χασούρα» ανοίγει επίσημο διάλογο με στόχο την πώληση της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ στην Ελβετικών συμφερόντων εταιρία φάντασμα C.B.I ή οποία ήθελε να κατασκευάσει μονάδα καύσης χημικών και τοξικών αποβλήτων τα οποία θα προήρχοντο από της Ευρωπαϊκές αναπτυσσόμενες χώρες. Το εγχείρημα αυτό ακυρώνεται αφού σύσσωμος ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας αντιδρά.
2η Ιστορία
Το 1992 η Ε.Τ.Β.Α Α.Ε επιχειρεί πάλι να πουλήσει το λιμάνι του Αστακού στην Εβραϊκών συμφερόντων εταιρία με την επωνυμία L.I.P.S.A, η οποία θέλει να κατασκευάσει μονάδα παραγωγής αμόλυβδης βενζίνης υψηλών οκτανίων και παράλληλα την αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων σε δεξαμενές βουτανίου και προπανίου. «Τα μαζεύει» όμως και φεύγει ως ανεπιθύμητη από τους κατοίκους της περιοχής και του Νομού.
Η αναξιοπιστία της και αφερεγγυότητα της Ε.Τ.Β.Α , εξόργισαν τους κατοίκους της περιοχής και του Νομού οι οποίοι ζητούσαν με συγκεκριμένα πλέον αιτήματα την μετατροπή και λειτουργία της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ σε σύγχρονο εμπορικό λιμάνι, αφού από το 1990 με το Π.Δ330 (Νόμος Πεπονή) είχε μια πρόσθετο πλεονέκτημα αυτό της μετατροπής του σε ελεύθερη ζώνη εμπορίου και βιομηχανίας.
Έτσι το 1996 ο τότε Αιτωλοακαρνάνας υφυπουργός κ. Χ. Ροκόφυλλος «δημιουργεί» το θεσμικό πλαίσιο για την κατασκευή πρόσθετων λιμενικών έργων. Σκοπός μέσα από ένα συγκεκριμένο επιχειρησιακό πλάνο η χρηματοδότηση του οποίου έφτανε σε τιμές 1997 44 δις δραχμές , η ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ να λειτουργήσει και σαν διαμετακομιστικό λιμάνι . Το επιχειρησιακό πλάνο που κατατίθεται στην Ε.Ο.Κ τυχαίνει χρηματοδότησης με ύψος επιδότησης 60%. Προς τούτο το Υπουργείο Ανάπτυξης δια της Υπουργού κ. Βάσως Παπανδρέου προκηρύσσει διεθνή διαγωνισμό. Το ενδιαφέρον ήταν φτωχό, αφού προέκυψε ένα και μόνο επενδυτικό ενδιαφέρον αυτό της κοινοπραξίας κατασκευαστικών εταιριών ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ η οποία από το 1998 και μετά έμελλε να είναι και η ιδιοκτήτρια της κατ΄ ευφημισμό πλέον ΝΑ.ΒΙ.Π.Ε.
Στο χρονικό αυτό σημείο την εταιρία ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ που είναι ιδιοκτήτρια της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ αποτελούν δύο επί μέρους εταιρίες: 1. Η ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ Α.Ε το μετοχικό κεφάλαιο της οποίας κατά 100% κατέχει η ΑΕΓΕΚ Α.Ε 2.Η ΑΚΑΠΟΡΤ Α.Ε το μετοχικό κεφάλαιο της οποίας κατά 50% κατέχει η ΑΕΓΕΚ Α.Ε και το υπόλοιπο 50% η Σ.Υ.ΜΕ.Τ Α.Ε της οποίας πρόεδρος ήταν ο κ. Κούτσης.
Η σύμβασης μεταξύ του υπουργείου και της κατασκευαστικής στην ουσία εταιρίας ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ ήταν δεσμευτική, η εν λόγω εταιρία θα εισέπραττε μεν τις υψηλές για την εποχή επιδοτήσεις, ώστε να εκτελέσει τα έργα υποδομής, στη συνέχεια όμως ήταν υποχρεωμένη να προσελκύσει τόσο στο λιμάνι όσο και στο χερσαίο ιδιόκτητο τμήμα της στη ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ επενδυτές οι δραστηριότητες των οποίων έμελλε να προσδιοριστούν με την Κοινή Υπουργική Απόφαση(Κ.Υ.Α 2545/97) . Για τον λόγο αυτό και λόγω της έλλειψης εμπειρίας σε θέματα διαχείρισης λιμένων, η εν λόγω κοινοπραξία σύστησε ως ξεχωριστό φορέα διαχείρισης του λιμανιού την εταιρία ΑΚΑΠΟΡΤ Α.Ε που προαναφέραμε.
Τα έργα υποδομής ολοκληρώθηκαν το 2006. Έτσι υλοποιήθηκε το πρώτο σκέλος του πλάνου δηλαδή η δημιουργία των υποδομών. Έμελλε λοιπόν να υλοποιηθεί και το ζητούμενο, δηλαδή η είσοδος στο λιμάνι επενδυτών που θα έφερνε και την πολυπόθητη ανάπτυξη. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε ποτέ. Αφού λοιπόν οι κατασκευαστές απορρόφησαν τα χρηματικά κονδύλια για την κατασκευή του έργου αντί να ψάχνουν για επενδυτές, από ότι απεδείχθη, έψαχναν για ένα δυνατό οικονομικά επενδυτή ώστε να εισπράξουν την υπεραξία του έργου και να φύγουν αδιαφορώντας για τις δεσμεύσεις τους με βάση την προγραμματική σύμβαση που είχαν υπογράψει.
Έτσι το 2007 προχώρησαν σε συμφωνία με την ενεργειακή εταιρία ιταλικών συμφερόντων EDISON προκειμένου η εν λόγω εταιρία να κατασκευάσει μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στο Πλατυγιάλι έχοντας σαν πρώτη ύλη προς τούτο τον ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΑ με ετήσια παραγωγή τα 750ΜW . Το παράξενο βέβαια είναι ότι οι ιδιοκτήτες της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ ενώ γνώριζαν ότι με βάση την Κ.Υ.Α 2545/97 η EDISON δεν μπορούσε νε εγκατασταθεί στο Πλατυγιάλι, ζητούσαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες με συγκεκριμένα αιτήματα την αλλαγής της. Τελικά, η εν λόγω επένδυση ακυρώθηκε αφού για άλλη μια φορά οι κάτοικοι της περιοχής και οι φορείς ολόκληρου του Νομού αντέδρασαν, όπως αντέδρασε κι όλη η Ελλάδα στο ενδεχόμενο συμμετοχής του λιθάνθρακα στο ενεργειακό μείγμα της χώρας. Αξιοσημείωτες ήταν και οι δηλώσεις των αρχηγών κομμάτων του Ελληνικού κοινοβουλίου, που πήραν θέση γι΄ αυτή την επένδυση.
Αποφασιστικό βήμα γίνεται με το Ειδικό Χωροταξικό για τη Βιομηχανία (επί Σουφλιά), με το οποίο επιτρέπεται στις ΒΙ.ΠΕ -εκτός απ΄τις εγκαταστάσεις της 2545/97 – η εγκατάσταση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής.
Τέλος, στην πρόσφατη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ)- τροποποίηση των όρων λειτουργίας της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ , ρητά αναφέρεται η αλλαγή προσανατολισμού της στην κατεύθυνση του Ενεργειακού Κέντρου.
Η υπόθεση του λιμανιού της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ ΑΣΤΑΚΟΥ από το 1984 όπου η Ε.Τ.Β.Α καλείται να κατασκευάσει την πρώτη στην Ελλάδα Ναυτιλιακή Βιομηχανική Περιοχή, από όπου και να την πιάσει κανείς «βρωμάει».
Αρχικά δαπανήθηκαν κάποια 14 δισεκατομμύρια δραχμές σε τιμές 1996, για ένα σκοπό που όσο και να προσπάθησε η Ε.Τ.Β.Α να τον παρουσιάσει σαν όραμα πολύ γρήγορα αποδείχθηκε «φούσκα»
Το 1996 πάρθηκε μια πολιτική απόφαση που θα ικανοποιούσε το αίτημα των φορέων και των κατοίκων του Νομού, περί δημιουργίας ενός σύγχρονου διαμετακομιστικού λιμανιού, «πύλης της Ελλάδας προς την Δύση», τελικά όμως δεν μπόρεσε να φέρει τα προσδοκώμενα οικονομικά αποτελέσματα. Από τη μια η έλλειψη σωστού προγραμματισμού και μελετών περί βιωσιμότητας του όλου επιχειρησιακού πλάνου και από την άλλη ο τυχοδιωκτισμός των ιδιοκτητών της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ , οδηγούν τα πράγματα σε ένα λιμάνι που δεν έχει καμία σχέση με τον αρχικό σκοπό για τον οποίο χρηματοδοτήθηκε.
Όπως φαίνεται ο Αστακός βρίσκεται στο στόχαστρο «επενδυτικών» πρωτοβουλιών, εθνικής εμβέλειας, που εμφανίζονται με «ταχυδακτυλουργικό» τρόπο ως «πράσινη» ανάπτυξη, που δήθεν θα αλλάξει το χάρτη της χώρας και τη μοίρα του τόπου. Με την ίδια αισιοδοξία, με τις ίδιες υποσχέσεις και με παρόμοιο επενδυτικό μανδύα εμφανίστηκαν στο παρελθόν, στο Πλατυγιάλι τα διαλυτήρια πλοίων, οι πράσινες βενζίνες, τα τοξικά απόβλητα, ο λιθάνθρακας κ.τ.λ. Και κατά μία διαβολική σύμπτωση (;) οι μηχανισμοί των διαχειριστών – διαμεσολαβητών (της εξουσίας) πλάσαραν τα αποτρόπαια «προϊόντα», χρησιμοποιώντας παρόμοιο λεξιλόγιο: «ανάπτυξη», «θέσεις εργασίας» , «εθνικό όφελος», «εθνικής διάστασης επενδύσεις» κ.ο.κ. Στην πράξη, βέβαια, αποδεικνυόταν πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και πως το να ποντάρεις στα υπαρκτά προβλήματα ανεργίας και εγκατάλειψης ενός τόπου για να παρουσιάσεις «το κρέας σαν ψάρι», δεν είναι το εξυπνότερο. Αυτή τη φορά οι «μετρ» της επικοινωνίας, με αστραπιαίες μεθοδεύσεις προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα, παράλληλα με την απόλυτη αποπληροφόρηση της τοπικής και της Ελληνικής κοινωνίας.
Η υλοποίηση μιας τέτοιας επένδυσης σε ένα λιμάνι που διαθέτει ελεύθερη ζώνη εμπορίου και ελεύθερη ζώνη βιομηχανίας, χωρίς την επιβολή φόρων και χωρίς την επιβολή προστιθέμενης αξίας στα διακινούμενα προϊόντα της, όπως είναι τα πετρελαϊκά παράγωγα, μόνο κέρδη δεν θα επιφέρει στους κατοίκους της περιοχής και την Εθνική μας οικονομία. Η ηλεκτρική ενέργεια ως παραγόμενο τελικό προϊόν θα ρυπαίνει τοπικά και θα επιβαρύνει με νέα χρηματικά πρόστιμα την προβληματική κατά τα άλλα Ελληνική οικονομία αφού θα ανεβάσει τους ρύπους και σε πανελλαδικό επίπεδο . Η πώληση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας «ως καθαρή» σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, μόνο το κέφι κάποιων ξένων οικονομικών συμφερόντων ικανοποιεί βάζοντας «καθαρά κέρδη» στη τσέπη τους. Οι λιγοστές θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν από την εγκατάσταση της εν λόγω εταιρίας στο λιμάνι του Αστακού, δεν πρόκειται να αντισταθμισθούν με τις απώλειες των θέσεων εργασίας που θα επιφέρει η λειτουργία της εν λόγω μονάδας σε άλλους υφιστάμενους οικονομικούς τομείς οι οποίοι θα υποστούν σοβαρή συρρίκνωση . Έτσι θα σφίγγει περισσότερο τη θήλεια της απόγνωσης στο λαιμό του εργαζόμενου της περιοχής.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙΟΥ ΩΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ – ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ, ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΥΣΗ
Η ανωτέρω προτεινόμενη επένδυση ακυρώνει τον ίδιο το χαρακτήρα του λιμανιού και τα έως τώρα γενόμενα, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ως εμπορικό και διαμετακομιστικό λιμάνι, ως ελεύθερη ζώνη. Ακυρώνει την προοπτική να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο εμπορικό λιμάνι και διαμετακομιστικό κέντρο διεθνούς εμβέλειας που θα προσελκύσει την ανάλογη εμπορευματική κίνηση, με τις ανάλογες βέβαια θέσεις εργασίας.
Η ΝΑΒΙΠΕ ως ελεύθερη βιομηχανική και επιχειρηματική ζώνη, βρίσκεται σε άρτια γεωγραφική θέση από πλευράς στρατηγικής και οικονομικής σημασίας και η θέση αυτή κοντά σε διεθνείς και θαλάσσιες οδούς την καθιστά πύλη για την κυκλοφορία ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές χώρες και την Ανατολή. Την καθιστά συνδετικό κρίκο στην Αδριατική, τα Βαλκάνια και τις περιοχές της Μαύρης θάλασσας. Το Πλατυγιάλι πρέπει να γίνει η νέα είσοδος της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, να μετατραπεί σε μοναδικό και άμεσο θαλάσσιο κόμβο μεταξύ της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου.
Για πολλούς από εμάς αλλά και για την ίδια την πολιτεία ήταν η πύλη που θα άνοιγε διάπλατα τους ορίζοντες της ανάπτυξης σε αυτόν εδώ τον τόπο και αποτελούσε τη ναυαρχίδα της ανάπτυξης και τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα για το νομό και την χώρα μας, μιας και τέτοιες υποδομές δεν τις συναντάμε και δεν γίνονται και εύκολα , έτσι τουλάχιστον μας έλεγαν οι διαχειριστές της εξουσίας .
Θα αναφέρω σε αυτό το σημείο μερικές από τις δραστηριότητες που σχεδιάζονταν και μπορούσαν να αναπτυχθούν στο Πλατυγιάλι αν πραγματικά το ήθελαν :
· Η διαμετακόμιση φορτίων και αυτοκινήτων
· Η μεταφόρτωση υγρών φορτίων και φορτίων χύδην
· Η αποθήκευση φορτίων
· Οι λειτουργίες πορθμείων
Η παράκαμψη, παράδοση και διαχείριση φορτίων, οι υπηρεσίες συντήρησης και επισκευής του εξοπλισμού του λιμένα, οι δεκάδες τεχνικές υπηρεσίες (π.χ. επιθεώρηση αυτοκινήτων, επεξεργασία και συσκευασία ξύλου, εργασίες ψύξης, επισκευή και συναρμολόγηση), οι υπηρεσίες εξυπηρέτησης των συναλλασσομένων με την περιοχή της ΝΑΒΙΠΕ ( εστιατόρια, τράπεζες, σταθμούς υγρών καυσίμων , μίνι μαρκετ κ.λ.π. ). Όλα τα παραπάνω αποτελούν κλειδιά για την επίλυση μακροχρόνιων προβλημάτων του νομού Αιτ/νιας ο οποίος θα μπορούσε να είχε καταστεί πραγματικά αναπτυξιακό κέντρο, να είχε δώσει πολλές δυνατότητες επιχειρηματικών προτάσεων και εκατοντάδες θέσεις υγιούς εργασίας.
Παράλληλα με τις υποδομές που διαθέτει το λιμάνι θα δημιουργούνταν μεγάλες ευκαιρίες ανάπτυξης για την αστική και αγροτική οικονομία της ευρύτερης περιοχής. Η λειτουργία του λιμανιού δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την οικονομική ενίσχυση της τοπικής κοινωνίας με πολλές και ανθρώπινες εργασίες, δίνει προοπτική για ανάπτυξη μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων από την ιδία τοπική κοινωνία.
Σε μια τέτοια εξέλιξη που για εμάς είναι μονόδρομος ο μόνος κερδισμένος θα είναι η τοπική κοινωνία, ο νομός και η χώρα γενικότερα. Φανταστείτε το για λίγα δευτερόλεπτα, φέρτε αυτά που ανέφερα ως εικόνα μπροστά σας θα δείτε το Όνειρο, τα όνειρα σας , τα όνειρα μας να γίνονται πραγματικότητα.
Αρκεί να το δούμε με νοοτροπίες και πρακτικές μέλλοντος και όχι παρελθόντος.
Αγαπητοί συνδημότες,
Είναι ολοφάνερο ότι μας στέρησαν το καλύτερο μέλλον και φτώχυναν ακόμη περισσότερο την περιοχή μας, όλοι εκείνοι, που μας υποσχέθηκαν ένα καλύτερο μέλλον και την ανάπτυξη αυτού του τόπου μέσω του λιμανιού. Πληρώσαμε γ αυτό πολλά χρήματα, και εξαγόρασαν είτε την ψήφο μας, είτε την συνείδησης μας. Έπαιξαν πολλά κομματικά και πολιτικά παιχνίδια, στην πλάτη μας εκμεταλλεύτηκαν, την ανάγκη του κόσμου για δουλειά και την αγωνία μας για το απειλούμενο μέλλον.
Και εμείς απλά είτε σιωπήσαμε , είτε τους πιστέψαμε , είτε νιώσαμε αδύναμοι από τον ωχ-αδελφισμό που κυριαρχεί γύρω μας. Δεν αντιδράσαμε δυναμικά, και τις περισσότερες φορές βάζαμε το προσωπικό πάνω από το κοινό συμφέρον.
Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Είχαμε και έχουμε απέναντι μας ένα κράτος που δεν σέβεται τον εαυτό του, τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει που δεν σέβεται τα χρήματα που δαπανά και είναι χρήματα από τον μόχθο του ελληνικού λαού. Έχουμε ένα κράτος που δεν ξέρει τι θέλει, πως και γιατί το θέλει. Που δεν προχωρά στην φιλική και ισορροπημένη ανάπτυξη του λιμανιού, όπως έχει συνομολογηθεί από τους τοπικούς φορείς, την τοπική κοινωνία και τις κυβερνήσεις διαχρονικά.
Όταν το κράτος είναι απελπισμένο, αμήχανο άβουλο και αδύναμο είναι λογικό ότι οι αετονύχηδες τα golden boys και τα λαμόγια θα τρέξουν να το κατασπαράξουν.
Η επένδυση που προτείνεται να εγκατασταθεί στο Πλατυγιαλι προέρχεται ακριβώς μέσα από τέτοιες συγκυρίες. Εξωθεσμικοί και θεσμικοί παράγοντες του στενού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού συνέλαβαν την ιδέα της βρώμικης ανάπτυξης και εκμεταλλεύοντας την σημερινή άσχημη συγκυρία για την χώρα, προσπαθούν να μετατρέψουν το Πλατυγιαλι σε ενεργειακό κολαστήριο. Το σχεδιάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και συγχρόνως επιβάλλουν την σιωπή σε όλους τους κομματικά ελεγχόμενους πολίτες και φορείς καθώς επίσης και στα ΜΜΕ για να περάσουν πιο εύκολα τα σχέδια τους και με λιγότερες αντιδράσεις από την κοινωνία. Επιβάλλουν αυστηρά την κομματική πειθαρχία στον κομματικό στρατό τους με στόχο την παραπληροφόρηση και τον αποπροσανατολισμό των πολιτών. Η σιωπή της διαμαρτυρίας όπως ξέρετε πολύ καλά αγαπητοί Ξηρομερίτες είναι μια αμαρτία που μας κάνει δειλούς και εμείς δεν είμαστε τέτοιοι.
Αρχικά, ξεκινήσαμε τον αγώνα ενημέρωσης των πολιτών για τα πραγματικά σχέδια της επένδυσης (LPG ΚΑΙ ΟΧΙ LNG), που τάζουν στους πολίτες χιλιάδες ψεύτικες θέσεις εργασίας και για τον κίνδυνο της ερημοποιησης της περιοχής στο ενδεχόμενο εγκατάστασης της επένδυσης του ΚΑΤΑΡ στο Πλατυγιαλι. Συνεχίζουμε σήμερα έχοντας περισσότερους από εσάς μαζί μας για να υπερασπιστούμε το λιμάνι, το περιβάλλον, την ζωή αλλά πολύ περισσότερο να σώσουμε όσες ανθρώπινες άξιες απόμειναν σε αυτό που λέμε δημοκρατικό κράτος δικαίου και άξιων.
Υπερασπιζόμαστε το δημιούργημα μας, το λιμάνι μας, το μέλλον μας, τους κόπους μας και τον ιδρώτα μας. Υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπεια μας. Το ήθος, την τιμιότητα, την ανάγκη για δημιουργική εργασία. Υπερασπιζόμαστε την υγιή ανάπτυξη σε όφελος του κοινωνικού συνόλου και όχι του ατομικού. Δεν βλέπουμε την ανάπτυξη και το χρήμα ως θεό. Η υγεία και το περιβάλλον είναι σημαντικότερα από την οποιαδήποτε ανάπτυξη που καταστρέφει τα πολυτιμότερα αγαθά της ζωής.
Για τους ανωτέρω λόγους λέμε :
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΙΜΑΝΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙ ΑΣΤΑΚΟΥ ΔΗΜΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ.
Για να μην βρεθούμε στην άσχημη θέση στο μέλλον να μας πει το παιδί μας….
‘’ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΠΑΜΠΑ – ΜΑΜΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟΤΕ; ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΦΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΟΥ; ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΜΑΥΡΙΖΑΝ ΤΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ; ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΟΥ ;
ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΤΡΕΨΕΣ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ;
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΣΤΕΡΗΣΕΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ’’ ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες μας την άποψή σου: